Υαλοπίνακες

Για πάρα πολλά χρόνια, οι προσπάθειες για πιο οικολογική διαχείριση των ενεργειακών πόρων της Γης δεν είχαν την απαιτούμενη ανταπόκριση με αποτέλεσμα η σπατάλη ειδικά στις ανεπτυγμένες και αναπτυσσόμενες χώρες να θέτει σε κίνδυνο το ίδιο το μέλλον του πλανήτη. Ωστόσο, η μεγάλη οικονομική κρίση και η ραγδαία αυξανόμενη τιμή του πετρελαίου, μας ανάγκασε να προσεγγίσουμε το θέμα με διαφορετικό φακό.

Η τεχνολογική ανάπτυξη επικεντρώθηκε στη προσπάθεια για εξοικονόμηση ενέργειας μέσω της δημιουργίας νέων, πιο παραγωγικών υλικών ή την εξέλιξη υφιστάμενων.

Κάτω από αυτό το πρίσμα, βλέπουμε την τελευταία δεκαετία, να κάνουν την εμφάνιση τους οι λεγόμενοι «ενεργειακοί υαλοπίνακες». Σκοπός τους να αποτρέψουν την ενέργεια η οποία «δραπετεύει» από ένα κλειστό χώρο.

Αν μελετήσουμε τον τρόπο διαφυγής της ενέργειας από μία κατοικία παρατηρούμε ότι,

  • 20% της θερμικής μετάδοσης οφείλετε στην σκεπή
  • 25% της θερμικής μετάδοσης οφείλετε στους τοίχους
  • 20% της θερμικής μετάδοσης οφείλετε στο δάπεδο
  • 35% της θερμικής μετάδοσης οφείλετε στα παράθυρα.

 

Βλέπουμε λοιπόν ότι το μεγαλύτερο ποσοστό απωλειών εμφανίζεται στα κουφώματα. Παρά το γεγονός ότι έχει επιτευχθεί μεγάλη πρόοδος στο θέμα της βελτίωσης της τεχνολογίας στα κουφώματα κυρίως στα προφίλ που χρησιμοποιούνται (θερμοδιακοπτόμενες σειρές αλουμινίου, PVC-u, ξύλο), το προφίλ καταλαμβάνει μόνο το 20% -35% της επιφανείας του ανοίγματος ενός κουφώματος. Το υπόλοιπο 65% – 80% αποτελείτε από τον υαλοπίνακα του κουφώματος, μέχρι τελευταία οι περισσότεροι δεν δίνανε ιδιαίτερη σημασία πλην της ανάγκης για απλή διπλή υάλωση.

Πριν από μια δεκαετία περίπου έκαναν την εμφάνισή τους οι πρώτοι επονομαζόμενοι ‘ενεργειακοί υαλοπίνακες’. Στην μια πλευρά της επιφάνειας του τζαμιού κατά την κατασκευή του εφαρμόζονταν μια επίστρωση μεταλλικών στοιχείων που ανακλούσαν την ενέργεια σε αρκετά καλύτερο βαθμό από όσο οι απλοί διπλοί υαλοπίνακες. Οι ενεργειακοί αυτοί υαλοπίνακες, ονομάστηκαν ‘δεύτερης γενεάς’ και ‘σκληρής επίστρωσης’ καθώς η επίστρωσή τους ήταν τέτοια (σκληρή) που δεν χρειαζόταν ιδιαίτερο χειρισμό από πλευράς κατασκευαστών στο θέμα του πλυσίματος ή κολλήματος των υαλοπινάκων αυτών.

Για να φτάσουμε πλέον στους ενεργειακούς υαλοπίνακες τρίτης γενεάς, μαλακής επίστρωσης (Low-E) με την χρήση αερίου argon στο μέσο των υαλοπινάκων που έδωσαν μεγάλη βελτίωση στον δείκτη θερμοπερατότητας. Στο σημείο αυτό ας δούμε τι κατάφεραν να επιτύχουν οι ενεργειακοί υαλοπίνακες:
Ο δείκτης που εκφράζει την θερμοπερατότητα μιας επιφάνειας ονομάζεται Ug και εκφράζει το ποσό της ενέργειας που καταφέρνει να περάσει από 1 m2 επιφανείας μέσα σε μια ώρα έκθεσης της επιφανείας αυτής σε διαφορετικές θερμοκρασίες μεταξύ των πλευρών της

Ug = W/(m2.K)
Όσο μικρότερος είναι ο δείκτης αυτός, τόσο λιγότερη η ενέργεια που καταφέρνει να περάσει από την επιφάνεια την οποία εξετάζουμε και ως εκ τούτου τόσο καλύτερο θερμομονωτικά είναι το υλικό μας.